conpositio

conpositio
compŏsĭtĭo ( conp- ), ōnis, f. [compono].
I.
A putting together, compounding, connecting, arranging, composition, adjustment, etc.
A.
Prop.:

unguentorum,

Cic. N. D. 2, 58, 146:

membrorum,

id. ib. 1, 18, 47.—Fig.:

varia sonorum,

Cic. Tusc. 1, 18, 41:

rerum,

id. Off. 1, 40, 142:

magistratuum,

id. Leg. 3, 5, 12:

medicamentorum,

Sen. Ep. 8, 2:

remediorum,

id. Ben. 4, 28, 4.—Hence,
2.
Esp., concr., in medic. lang., a compound, mixture, Cels. 5, 26 fin.; 6, 6, 16; Plin. 23, 8, 77, § 149; Veg. 1, 17, 16. Thus the title of a writing of Scribonius: Compositiones medicae.—
B.
Trop.
1.
A connection, coherence, system:

disciplinae,

Cic. Fin. 3, 22, 74.—
2.
A drawing up in writing, composition:

juris pontificalis,

Cic. Leg. 2, 22, 55.—
b.
Kat exochên, a proper connection in style and position of words, arrangement, disposition:

compositio apta,

Cic. de Or. 3, 52, 200:

tota servit gravitati vocum aut suavitati,

id. Or. 54, 182; cf. id. Brut. 88, 303; Auct. Her. 4, 12, 18:

lege Ciceronem: conpositio ejus una est, pedem servat lenta,

Sen. Ep. 100, 7; 114, 15; in Quint. very freq.; cf. the 4th chap. of the 9th book: De compositione.—
II.
A laying together for preservation, a laying up of fruits, Col. 12, 26, 6; 12, 51, 1; in plur.:

rerum auctumnalium,

id. 12, 44, 1.—
B.
Trop., a peaceful union, an accommodation of a difference, an agreement, compact:

pacis, concordiae, compositionis auctor esse non destiti,

Cic. Phil. 2, 10, 24; id. Rosc. Am. 12, 33; Caes. ap Cic. Att. 9, 13, A, 1; Caes. B. C. 1, 26; 1, 32; 3, 15 fin.; Dig. 28, 16, 6.—
III.
A bringing together or matching of combatants:

gladiatorum,

Cic. Fam. 2, 8, 1.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”